Volgens meerdere studies geniet je door een dankbare levenshouding meer van het leven, versterk je vriendschappen, word je socialer, behulpzamer, empathischer, minder jaloers en minder materialistisch. Als je dat al niet indrukwekkend vindt: je schijnt er ook beter van in te slapen. Een lekker lijstje voordelen, maar, vragen critici zoals Arnon Grunberg zich af, is dankbaarheid niet ‘een fopspeen die een volwassene in zijn eigen mond stopt’?
Zolang je maar netjes opschrijft waar je dankbaar voor bent, hoef je niets anders meer te doen dan je te wentelen in je eigen tevredenheid, is de subtekst van die kritiek.
Het tegendeel is waar.
Dankbaarheid is de moeder van alle deugden, zei de Romeinse filosoof Cicero al, en verschillende onderzoeken geven hem ruim tweeduizend jaar later gelijk. Lees de eerste zin maar eens terug, en tel hoeveel voordelen van dankbaarheid sociaal zijn. Je voelt je door dankbaarheid sterker verbonden met je sociale omgeving, omdat je telkens ziet hoe goed contact met anderen een bron van geluk is. Daardoor ben je eerder geneigd het beste met anderen voor te hebben en ze te helpen.
Het beoefenen van dankbaarheid betekent ook niet dat je je ogen moet sluiten voor misstanden. Of geen onrecht aan de kaak zou mogen stellen. Dat is uiteraard heel belangrijk, en heeft ons als mensheid veel vooruitgang gebracht – denk aan de burgerrechtenbeweging in de VS of de emancipatiegolven in Nederland. Het gaat er alleen om dat je naast die kritische blik of negatieve emoties ook positieve gevoelens laat bestaan. Want je kunt effectiever actie ondernemen tegen misstanden als je dat vanuit een gezonde en stabiele basis doet. Als je niet gehinderd wordt door gepieker over je ego, maar je zo veel mogelijk kunt richten op het welzijn van anderen.
Een betere wereld begint bij je dankbare zelf.
Geef een reactie